1. Zgłoszenia dziecka do chrztu dokonują TYLKO jego rodzice
2. Rodzic zgłasza chęć ochrzczenia dziecka w kancelarii przynajmniej na dwa tygodnie przed terminem udzielenia chrztu.
3. Sakrament chrztu św. powinien być udzielany podczas niedzielnej Mszy św.
4. Przed chrztem św. rodzic przychodzi do zakrystii i przynosi kartki od spowiedzi św., które otrzymuje przy zgłoszeniu dziecka do chrztu.
5. Jeśli wystąpi jakaś przeszkoda, należy poinformować parafię, że chrzest św. odbędzie się w innym terminie niż planowany.
6. Przychodząc do kancelarii rodzic podaje następujące dokumenty i informacje:
a) Akt urodzenia dziecka wydany przez Urząd Stanu Cywilnego
b) Dane o rodzicach dziecka (imię i nazwisko, data urodzenia, wyznanie, adres zamieszkania, data i parafia ślubu)
c) Dane o rodzicach chrzestnych (imię i nazwisko, rok urodzenia, wyznanie, adres zamieszkania)
d) Zaświadczenie z parafii zamieszkania rodziców chrzestnych od ich własnego proboszcza, że mogą być dopuszczeni do godności ojca lub matki chrzestnej (muszą być ochrzczeni, bierzmowani i żyć według zasad chrześcijańskich – jeśli jest inaczej kapłan może odmówić wydania takiego zaświadczenia).
Informacje na temat chrztu osób dorosłych udzielane są w Kancelarii Parafialnej.
Chrzest w niebezpieczeństwie śmierci
W niebezpieczeństwie śmierci trzeba ochrzcić człowieka zwykłą wodą (może być nawet nie święcona). Trzykrotnie polewając głowę wodą nadaje się imię i wypowiada formułę chrzcielną, np. – „Franciszku, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Po chrzcie z wody zgłaszamy w kancelarii taki przypadek i wpisujemy daną osobę w księgę chrztów.
Odmowa udzielenia chrztu
Do przyjęcia sakramentu wymagana jest wiara. Dziecko nie może wyrazić jej samo, więc czynią to rodzice w jego imieniu, dlatego wymaga się, żeby rodzice żyli według zasad wiary. Jeżeli są poważne odstępstwa od zasad wiary (np. konkubinat), to kapłan, zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego, może odmówić udzielenia chrztu, wskazując jednocześnie na przyczynę odmowy w celu usunięcia jej przez rodziców.
Kto może być Chrzestnym?
Ponieważ chrzestni mają „pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki” (KPK, Kan.872), dlatego może być nim tylko ten, kto:
„1. Jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2. ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3. jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5. nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest” (KPK, Kan.874 1)
Ponadto:
„Potwierdzeniem kwalifikacji kandydata do funkcji chrzestnego spoza parafii jest stosowne świadectwo wydane przez proboszcza jego parafii” (III Synod Archidiecezji Łódzkiej, Instrukcja o prowadzeniu kancelarii parafialnej, art.13)
Można wybrać tylko jednego chrzestnego (lub chrzestną). Jeśli jest ich dwoje, ma to być matka i ojciec chrzestny (KPK, kan. 873). A więc nie można wybrać dwóch mężczyzn lub dwóch kobiet.
Jeśli ktoś nie jest chrzestnym, a jedynie świadkiem, nie bierze czynnego udziału w liturgii chrzcielnej (nie odpowiada na pytane zadawane chrzestnym, nie kreśli znaku krzyża na czole dziecka, nie zapala świecy id paschału).