1. W nagłych przypadkach można wezwać kapłana o każdej porze dnia i nocy.
2. Zwykle namaszczenia udzielamy w czasie odwiedzin chorych w pierwszy piątek miesiąca. Odwiedziny chorych rozpoczynamy o godz. 10:00.
3. Chorego do namaszczenia zgłaszamy w kancelarii, w zakrystii lub telefonicznie.
4. Sakrament ten wolno powtórzyć, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze (kan. 1004 § 2).
5. Przygotowanie mieszkania:
a) Stół nakryty białym obrusem
b) Krzyż i świece
c) Woda święcona i kropidło
d) Kawałek waty
e) Jeżeli chory ma trudności z przełykaniem to czystą wodę do popicia po przyjęciu Komunii św.
6. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.
7. Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:
a) Jeżeli jest poważna choroba (niezależnie od wieku)
b) Osobom starszym wiekiem (zwykle raz w roku, jeśli nie ma choroby)
c) Przed operacją medyczną
d) Nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.
8. Sakramentu namaszczenia chorych nie udziela się zmarłym tylko żywym, gdyż jest to sakrament uzdrowienia. Ważna jest więc troska rodziny, aby nie zwlekać z tym sakramentem aż do bezpośredniego niebezpieczeństwa śmierci.
9. W szpitalach zwykle są kapelani, którzy udzielają namaszczenia i zostawiają potwierdzenie udzielenia tego sakramentu. Potwierdzenie to trzeba zachować, gdyż w przypadku śmierci będzie potrzebne w kancelarii parafialnej.